- ابن فضل الله شهاب الدین (اِ نُ فَ لِلْ لاه)
شهاب الدین ابوالعباس احمد بن محیی الدین، فرزند یحیی بن جمال الدین سابق الذکر، در شعر و ادب و جغرافیا و تاریخ و تراجم احوال و خاصه در تاریخ مغول و ترک و هند و نیز هیئت و اسطرلاب و فقه شافعی فرید عصر خویش بوده، مولد او به دمشق در سال 700 ه،ق، بوکالت پدر مدتی دیوان کتابت ملک ناصر بن قلاون داشت و سپس برای سوء خلق کناره گرفت، او را اشعار رائقه است، و نیز کتب ذیل از اوست: فواضل السّمر فی فضائل آل عمر در چهار جلد، مسالک الابصار فی ممالک الامصار در بیست جلد سطبر ونسخه ای از آن در کتاب خانه ایاصوفیه برجاست، صبابهالمشتاق در مدح رسول صلوات اﷲ و سلامه علیه، الدعوهالمستجابه، سفرهالسّفره، دمعهالباکی، یقظهالساهر، نفحهالروض، التعریف بالمصطلح الشریف در فنون مملکت داری، رساله فی ممالک عباد الصّلیب، او به نام کاتب دمشقی نیز معروف است و در 749 ه،ق، به مصر درگذشته است